Impact Internet of Things op sectoren, deel 2: Agrarische sector

The Internet of Things heeft – al dan niet in potentie – een grote impact op sectoren, organisaties en consumenten. Tijd om die invloed in kaart te brengen. De komende tijd pakt IoTJournaal het vergrootglas en bekijkt wat de impact van IoT is op een sector of bedrijfstak. Deel 2: de agrarische sector.

Deel 1 (Verzekeringen) is hier te vinden.

Wereldwijd zijn er inmiddels tal van IoT-oplossingen in gebruik binnen de agrarische sector. Het kan variëren van ‘simpele’ trackers op loslopend vee (bijhouden van hun locatie) tot connected en zelfrijdende tractoren (zoals door de Amerikaanse fabrikant John Deer vervaardigd) en uitgebreide netwerken van sensoren die zaken als bodemvochtigheid en zaadcondities in de gaten houden. Er zijn zelfs inmiddels speciale IoT service providers voor de agrarische sector. Chipmaker Gemalto heeft er een prima infographics aan gewijd (klik hier)

Ondertussen in Nederland

Nederland heeft nogal een reputatie hoog te houden als het gaat om de agrarische sector. Allereerst is er de bedrijvigheid in eigen land: van land- en tuinbouw tot melk- en veehouderijen en de bloemenkwekers. Hun productie wordt zowel in het binnen- als in buitenland afgezet. De export van Nederlandse agrarische producten was in 2015 goed voor 82,4 miljard euro, wat neerkomt op 18,8 procent van de totale Nederlandse export, die in 2015 438 miljard euro bedroeg. Dat maakt van Nederland de tweede grootste exporteur van agrarische producten in de wereld. Overigens zijn bloemen en planten het grootste exportproduct - gemeten in omzet - van de Nederlandse agrariërs.

Plafond aan fysieke productie

De export van de Nederlandse agrarische producten levert een grote waarde aan de economie. Toch waarschuwen experts dat er een plafond zit aan de lokaal geproduceerde agrarische producten. Met andere woorden: er kan maar zoveel worden verbouwd en geproduceerd binnen de landsgrenzen. Dat maakt de export van innovatie (in diensten en agrarische hulpmiddelen) alleen maar belangrijker. En daar kunnen The Internet of Things-technologieën een belangrijke rol in spelen.

Dat besef is ook bij de Rijksoverheid doorgedrongen. Zo stelde staatssecretaris Martijn van Dam (Economische Zaken) op 24 september dit jaar in een Kamerbrief over Toekomstbestendige Agrofood Export nog dat ‘concurrentie op prijs en volumes alleen geen recept is voor duurzame groei’. Van Dam: “De transitie in de Nederlandse agro-foodsector naar verduurzaming, meer kwaliteit en meer innovatie kunnen we goed vertalen naar onze export.” De bewindsman heeft eerder deze maand aangekondigd dat hij 8 miljoen euro beschikbaar stelt voor ‘hightech innovaties die moeten zorgen dat de Nederlandse landbouw en voedselindustrie duurzamer kan produceren en ook in de toekomst toonaangevend blijft’. Van Dam hoopt dat het Nederlandse bedrijfsleven daar eveneens 8 miljoen euro aan gaat bijdragen.

De goede bedoelingen van het ministerie van Economische Zaken ten spijt, blijft het allemaal nogal vaag. Van Dam doet een poging om het concreter te maken:

Het geld voor hightech innovatie wordt ingezet via het Topsectorenbeleid. Drie Topsectoren (Hightech, Agri & Food, Tuinbouw & Uitgangsmaterialen) selecteren projecten die technologie uit de verschillende expertises combineren om daarmee innovatie te versnellen bijvoorbeeld door technologie uit de medische wereld of de ruimtevaart toe te passen in de landbouw. Het kan gaan om landbouwrobots die 24/7op een milieuvriendelijke manier het land bewerken, BigData om antibioticagebruik terug te dringen en energie te besparen, intelligente sensoren die bestaande landbouwsystemen super-efficiënt maken, satellietbeelden en sensoren om precies te zien waar water, mest of gewasbescherming nodig is.

Initiatieven genoeg

Er is een groot aantal initiatieven dat technologische innovatie in de Nederlandse agrarische sector moet bevorderen. Van particuliere organisaties zoals Farmhack.NL tot onderwijs- en onderzoekinstellingen (Wageningen University & Research) en belangenbehartigers (Land- en Tuinbouw Organisatie Nederland). Misschien zelfs teveel. Want daar zit hem de kneep: zoals bij zoveel ICT-gerelateerde zaken ontbreekt een centrale regie. De Nederlandse overheid neemt die rol niet en vertrouwt op de verschillende belanghebbende partijen (van producenten tot toeleveranciers en onderwijs- en onderzoeksinstellingen) om te grote overlap en geldverspilling binnen de perken te houden. De vraag is echter of dat gaat lukken.

Ondertussen ploegt de boer dapper voort. Met de inzet van IoT-oplossingen, wel te verstaan.

Connected tactor in beeld

Benieuwd hoe zo’n connected tractor in de praktijk werkt? Videootje!